Wiele chorób wirusowych, z którymi mamy do czynienia w dzieciństwie nazywamy tzw. chorobami wieku dziecięcego. Jednak zachorowania występują również wśród dorosłych, głównie z powodu ciężkiego obniżenia odporności lub braku przechorowania i nabywania odporności na infekcje w okresie przedszkolnym i szkolnym. Niestety przebieg takich chorób u dorosłych jest często o wiele cięższy – szczególnie w ciąży.

U 50 % chorych zakażenie przebiega bezobjawowo, a pozostałych dochodzi zazwyczaj do pogorszenia samopoczucia, gorączki, powiększenia węzłów chłonnych (szczególnie potylicznych i karkowych) i wystąpienia wysypki o charakterystycznym, czerwonym kolorze.

Jednak prawdziwym problemem jest zachorowanie kobiety będącej w ciąży – szczególnie do 16 tygodnia.

Infekcja stwarza duże ryzyko uszkodzenia płodu, które może spowodować m.in.:

• głuchotę,
• zaćmę,
• jaskrę,
• wady układu sercowo-naczyniowego i nerwowego (w tym małogłowie lub/i upośledzenie umysłowe).

Najcięższym powikłaniem różyczki u kobiety w ciąży może być obumarcie płodu.

Należy zaznaczyć, że w razie podejrzenia różyczki kobieta ciężarna powinna się jak najszybciej zgłosić się do lekarza w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki.

Skutecznym sposobem na zapobieganie zachorowaniu jest szczepienie ochronne zalecane u wszystkich kobiet (również tych nieplanujących ciąży) nieobjętych obowiązkowym szczepieniem w 13 roku życia oraz zaszczepionych po raz ostatni więcej niż 10 lat temu. Należy zauważyć, że szczepienie należy wykonać maksymalnie miesiąc przed planowanym zajściem w ciążę.