W sytuacji gdy dysfunkcje w obrębie miednicy mniejszej są na tyle duże, że leczenie zachowawcze jest niewystraczające, konieczne jest przeprowadzenie właściwego zabiegu. Bardzo często pacjenci dowiadując się, że rehabilitacja nie przyniesie już oczekiwanego rezultatu, zupełnie z niej rezygnują.

Czy jest to właściwe podejście?

Jeżeli popatrzymy na powstałą dysfunkcję troszkę szerzej, to podstawową kwestią jest znalezienie przyczyny, która ją spowodowała. Sam zabieg daje szansę na przywrócenie np. anatomicznego ustawienia narządów miednicy mniejszej w przypadku obniżeń narządów rodnych, jednak nie wzmocni struktur, które na co dzień powinny te narządy podtrzymywać.  Podobna sytuacja dotyczy naszych aktywności dnia codziennego. Często brak właściwej ergonomii w życiu codziennym przyczynia się do powstania konkretnej dysfunkcji. Jeżeli wykonamy zabieg, ale nie zmienimy naszych nawyków, nie będziemy dbać o prawidłową aktywność struktur odpowiedzialnych za statykę narządów, jest duża szansa na to, że problem wróci. 

W przypadku rehabilitacji okołooperacyjnej możemy mówić o 2 fazach:

1. faza przedoperacyjna
2. faza pooperacyjna

Rehabilitacja przedoperacyjna

Rehabilitacja przed operacją opiera się na przygotowaniu nie tylko operowanego obszaru, ale tak naprawdę całego ciała pacjenta. Jeżeli oczywiście dysfunkcja nie jest na tyle duża i nie ma ku temu przeciwwskazań. Warto już przed zabiegiem zapoznać pacjenta z tym, co należy wdrożyć w pierwszych dobach po zabiegu. 

Do najważniejszych kwestii należeć będzie:

• edukacja w zakresie ćwiczeń przeciwzakrzepowych
• pierwsza pionizacja
• utrzymywanie prawidłowej postawy ciała
• nauka prawidłowych nawyków toaletowych
• nauka efektywnego kaszlu z zabezpieczeniem obszaru operowanego
• nauka wstawania i kładzenia się do łóżka
• edukacja w zakresie podnoszenia cięższych przedmiotów jak również innych aktywności dnia codziennego
• jeżeli jest to możliwe, nuka prawidłowej aktywności mięśni dna miednicy

W przypadku wszelkich zabiegów w obrębie miednicy mniejszej i nie tylko, trening mięśni dna miednicy będzie kluczowym elementem terapii po zabiegu. Pamiętajmy, że tzw. mięśnie kegla stanowią swoistą podporę dla zawieszonych na nich narządach. Bardzo ważne jest to, aby ćwiczenia te były wykonywane w sposób prawidłowy.  Aby tak się stało musimy mieć wiedzę na temat:

• ich lokalizacji, 
• sposobu w jaki należy je aktywować ale także rozluźniać, 
• jak właściwie oddychać aby nie generować parcia.

Rehabilitacja pooperacyjna

Tak naprawdę powinna stanowić kontynuację tego co nauczyliśmy się jeszcze przez zabiegiem. Często jednak spotykamy się z tym, że pacjenci dopiero po operacji są informowani o tym, że warto było by popracować z mięśniami dna miednicy czy właściwymi nawykami dnia codziennego. Ponadto rehabilitacja pooperacyjna ma na celu redukcję bólu jak i bardzo ważny aspekt czyli pracę z blizną.

Pamiętajmy, że nigdy nie jest za późno. Oczywiście na różnym etapie mamy inne możliwości i są rzeczy, których zmienić nie możemy, ale edukacja w zakresie naszych nawyków, prawidłowej ergonomii czy prawidłowej aktywacji szczególnie mięśni głębokich jest zawsze możliwa.