Zanim opiszemy w jaki sposób, w Centrum Medycznym Meavita prowadzimy terapię rozejścia mięśnia prostego brzucha, warto wspomnieć kiedy tak naprawdę jest właściwy moment na jej rozpoczęcie. 

Kiedy rozpocząć terapię RMPB

Otóż tak naprawdę odpowiedź jest tylko jedna – jak najwcześniej. Oczywiście na różnych etapach, terapia będzie przybierała inne formy. 

Już na etapie ciąży poprzez właściwą profilaktykę, naukę prawidłowych czynności dnia codziennego, naukę aktywacji mięśnia poprzecznego, mięśni dna miednicy, kinesiotaping jesteśmy w stanie zminimalizować ryzyko powstania rmpb, bądź ograniczyć jego progresję. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej na ten temat czytaj RMPB w ciąży profilaktyka i terapia.

Tym najbardziej „odpowiednim” czasem wydaje się być okres połogu. Hormony rozluźniające, które jeszcze w dużej ilości obecne są w ciele kobiety sprawiają, że mięśnie są elastyczne i zdecydowanie łatwiej z nimi pracować. Organizm kobiety w okresie połogu ma także duże umiejętności regeneracyjne, chce wrócić do stanu sprzed ciąży, stąd warto ten czas wykorzystać.

Terapia w okresie połogu jest szczególnie ważna – jej nadrzędnym zadaniem jest pomoc w procesie regeneracji organizmu i absolutnie nie może przypominać intensywnych treningów na siłowni.

Nauka:

• prawidłowej postawy ciała,
• prawidłowych nawyków codziennych,
• właściwej, ergonomicznej opieki nad dzieckiem
• aktywacji mięśni głębokich
• prawidłowego oddechu

odgrywa bardzo ważną rolę w procesie rehabilitacyjnym rmpb. Osłabienie organizmu, jakie wtedy występuje, możemy albo stopniowo niwelować wprowadzając od samego początku właściwe postępowanie, albo potęgować jeśli zbyt wcześnie wdrożymy ćwiczenia obciążające, aktywujące niewłaściwe grupy mięśniowe. 

Błędem natomiast jest myślenie, że „przegapiłam” ten czas i już nic nie da się zrobić. Na każdym etapie warto zacząć rehabilitację. Jeżeli jesteś już kilka lat po porodzie i dopiero teraz dowiedziałaś się, że masz rozejście mięśnia prostego brzucha, nie rezygnuj. 

Leczenie dysfunkcji i przywrócenie właściwej funkcji przedniej ścianie brzucha jest czasochłonne. Zdarza się, że kobiety osiągają cel po 12 tygodniach, inne po 6 miesiącach a zdarza się i tak, że rehabilitacja trwa blisko rok. Wpływ na to mają przede wszystkim wielkość rozejścia i stan kresy, ale także zaangażowanie pacjentki i przestrzeganie zaleceń. Ilość obowiązków w tym pierwszym roku macierzyństwa jest bardzo duża, co powoduje, że kobiety szybko się zniechęcają i po kilku miesiącach podejmują decyzję o zabiegu. Zawsze powtarzamy naszym pacjentom, aby dały sobie i swojemu ciału czas i szansę na działanie. 

Postawa to podstawa!

Bardzo często pierwsza wizyta w gabinecie, poza oczywiście szczegółową diagnostyką, opiera się na edukacji w zakresie prawidłowej postawy oraz właściwym wykonywaniu czynności dnia codziennego.

Dlaczego zamiast dużej ilości ćwiczeń koncentrujemy się na postawie?

Zasadniczym pytaniem, jakie powinnyśmy sobie zadać, to ile czasu młoda mama jest w stanie poświęcić na ćwiczenia, a ile czasu w ciągu doby spędza na opiece nad dzieckiem, codziennych obowiązkach? Z naszego doświadczenia wynika, że na ćwiczenia poświęca maksymalnie 10-15 minut jednokrotnie, bądź kilka razy w ciągu dnia. Jeżeli przez pozostały czas kobieta przyjmuje złą postawę ciała, nie zmienia i nie koryguje swoich złych nawyków, postęp rehabilitacji będzie nieznaczny, albo w ogóle nie nastąpi, ponieważ w ten sposób psuje efekty terapii. Z tego powodu zawsze zachęcamy pacjentki do zmiany nawyków jeszcze przed ciążą, bądź w trakcie jej trwania. 

Wśród kluczowych czynności dnia codziennego, jakie uczymy nasze pacjentki, to przede wszystkim:

• noszenie dziecka
• podnoszenie i odkładanie dziecka
• pozycja do karmienia
• nawyki toaletowe
• wstawanie z krzesła
• podnoszenie nosidełka z dzieckiem
• wstawanie z łóżka

Te oczywiste czynności, wcale nie są takie proste, jeśli chcemy wykonać je w sposób prawidłowy.

To, w jaki sposób terapia zostanie poprowadzona, zależy od oceny ruchomości i ograniczeń poszczególnych struktur, których prawidłowe funkcjonowanie jest niezbędne do tego, aby uzyskać efekt rehabilitacji. 

Każda kobieta jest inna i do każdej musimy podchodzić w sposób zupełnie indywidualny. Chcąc jednak wymienić rzeczy, na których w większości przypadków, na poszczególnych etapach terapii się koncentrujemy to:

• prawidłowa aktywacja mięśni głębokich w tym mięśnia poprzecznego oraz mięśni dna miednicy
• prawidłowa korelacja z pozostałymi mięśniami powłok brzusznych
• nauka prawidłowego oddechu
• praca z przeponą 
• normalizacja napięć mięśni wpływających chociażby na ustawienie miednicy.

Oczywiście terapia to nie tylko ćwiczenia i edukacja. W przypadku RMPB rehabilitacja, to proces złożony, w którym poza indywidualnie dobranymi treningami wykonujemy:

• terapię manualną normalizującą napięcie tkanek miękkich,
• terapię wisceralną pozwalającą na przywrócenie narządom wewnętrznym prawidłowego położenia
• terapię blizny po cesarskim cięciu i po nacięciu krocza,
• kinesiotaping.

Po uwzględnieniu tych wszystkich elementów ustala się plan rehabilitacji, który oczywiście jest modyfikowany w zależności od postępów terapii.

Koniec terapii, to nie całkowite zamknięcie rozejścia, ponieważ mięśnie proste fizjologicznie nie są ze sobą złączone. To, co dla nas jest wyznacznikiem, to moment, w którym zarówno mięsnie jak i kresa są na tyle funkcjonalne, że potrafią wykonywać swoją pracę w każdych warunkach, a brzuch pełni funkcję stabilizującą.