Ciało ludzkie zbudowane jest z „cegiełek”, czyli z komórek. DNA (kwas deoksyrybonukleinowy) jest organicznym związkiem chemicznym, który jest nośnikiem informacji genetycznej.

W ludzkim organizmie DNA zlokalizowane jest przede wszystkim wewnątrz komórki (w jądrze komórkowym i w mitochondriach). Niewielkie ilości DNA mogą znajdować się również we krwi, mówimy wtedy o cfDNA, czyli wolnym pozakomórkowym DNA (ang. cell free DNA). Wiadomo, że we krwi obwodowej kobiety w ciąży znajduje się nie tylko jej własne cfDNA, ale również wolne pozakomórkowe DNA płodu (cffDNA, ang. cell free fetal DNA), które dostaje się do krwi matki głównie w wyniku rozpadu komórek trofoblastu tworzących łożysko oraz w niewielkim stopniu w wyniku rozpadu komórek płodu. Rozpad komórek jest naturalnym procesem zachodzącym w żywych organizmach.

Każda komórka ma swój własny cykl życiowy, starzeje się, umiera i rozpada uwalniając swoją zawartość. Znakomita większość takich „pozostałości” po rozpadzie komórki zostaje wchłonięta przez sąsiadujące komórki oraz przez makrofagi (komórki układu odpornościowego). Jedynie minimalne ilości związków chemicznych, w tym przypadku DNA przedostają się do płynów ustrojowych po rozpadzie komórki. Samo DNA jest jedynie związkiem chemicznym (tak jak np. sacharoza), które z tych komórek pochodzi. Dlatego też, nie możemy powiedzieć, że cffDNA jest fragmentem ciała dziecka.