Aktywność reninowa osocza

Aktywność reninowa osocza, w skrócie ARO to badanie, które pozwala na określenie czy prawidłowo i w jakich ilościach wydzielana jest renina. Zaburzenia w wydzielaniu reniny, skutkują zmianami stężenia aldosteronu. Oznaczenie aktywności reninowej osocza wykorzystuje się w diagnostyce nadciśnienia i zaburzeń wydzielania aldosteronu. Samej wolnej cząsteczki reniny obecnie nie oznaczamy, ponieważ do zdiagnozowania chorób istotna jest jej aktywność, a nie ilość.

Po pobraniu krwi w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych przeprowadzamy reakcję przemiany angiotensynogenu w angiotensynę I, co jest pośrednim wskaźnikiem wydzielania reniny. Określamy ilość wytworzonej angiotensyny I z 1 ml krwi w ciągu godziny. Wartość ARO zależy od zawartości soli w codziennej diecie, a także od pozycji ciała.

Renina jest enzymem proteolitycznym wytwarzanym i wydzielanym przez komórki nabłonkowe przykłębkowe, zlokalizowane w tętniczkach doprowadzających krew do kłębuszka nerkowego.

Na wydzielanie enzymu do krwi mają wpływ:

poziom sodu,
objętość krwi – która jest związana bezpośrednio z ciśnieniem krwi przepływającej przez tętniczki nerkowe,
katecholaminy,
potas,
natriuretyczne peptydy przedsionkowe,
angiotensyna II.

Głównym zadaniem reniny jest przekształcenie angiotensynogenu do angiotensyny I, która następnie ulega przekształceniu do angiotensyny II. Angiotensyna II stymuluje wydzielanie aldosteronu oraz powoduje zwężenie naczyń krwionośnych, podnosząc tym samym ciśnienie krwi. Jest to tzw. układ RAA (renina-angiotensyna-aldosteron).

Głównym zadaniem układu RAA jest regulacja poziomu ciśnienia tętniczego krwi przez obkurczanie naczyń krwionośnych i wpływ na objętość krążącej krwi, oraz stężenia jonów sodu i potasu.

Cel badania

Podejrzenie wtórnego nadciśnienia tętniczego w przebiegu hiperaldosteronizmu,
Podejrzenie obecności nowotworu produkującego reninę,
Zaburzenia elektrolitowe.

Przyczyny zbyt wysokiego lub zbyt niskiego poziomu ARO

Niskie wartości ARO

Hiperaldosteronizm pierwotny (wysoki poziom aldosteronu, nadciśnienie, niskie stężenie potasu),
Nadciśnienie z niskim poziomem reniny (mineralokortykosteroidy pochodzenia egzo- i endogennego naśladują aldosteron, powodując w ten sposób wzrost ciśnienia tętniczego),
Przyjmowanie leków, których mechanizm działania polega na blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych,
Nieprawidłowe wydzielanie reniny,
Uszkodzenie aparatu przykłębuszkowego,
Dieta bogata w sód.

Wysokie aktywności ARO

Nadciśnieniu naczyniowo-nerkowe – jest to choroba w której zwężenie tętnic nerkowych doprowadza do złego ukrwienia i niedotlenienia nerek. Niedotleniona nerka wydziela reninę,
Guz chromochłonny (Pheochromocytoma) – guz ten może wydzielać w sposób niekontrolowany aldosteron,
Niedokrwieniem nerek – w przebiegu hipowolemii, zmian zakrzepowo zatorowych lub innych.
Terapia niektórymi lekami – inhibitory konwertazy angiotensyny, oraz sartany – leki blokujące receptory dla angiotensyny II, doustne leki antykoncepcyjne,
Marskość wątroby,
Zespół Barttera – w przebiegu tej jednostki chorobowej występuję hiperaldosteronizm na skutek rozrostu aparatu kłębuszkowego. Rozrośnięty nadmiernie aparat wydziela większe ilości reniny,
Ciąża,
Nadciśnienie złośliwe.

Przygotowanie do badania aktywności reninowej osocza

Badanie wykonuje się dwukrotnie

po podaniu diety zawierającej przeciętną ilością soli, dostarczającej w ciągu doby 100-120 mmol jonów sodu i po spędzeniu nocy poprzedzającej pobranie krwi w pozycji leżącej (pozycja leżąca ARO),
po trzydniowej diecie z ograniczeniem sodu do 20 mmol/dobę i 3-4 godzinnej pionizacji (pozycja stojąca ARO).