Funkcje i znaczenie transferyny

Transferyna jest białkiem (glikoproteina) należącym do globulin beta osocza. Każda cząsteczka może wiązać dwa atomy żelaza. Całkowita zdolność wiązania żelaza wynosi 54-72 mikromol/l ( 260-400 mikro gramów/dl; średnio 300 mikrogramów/dl) wysycenie transferryny żelazem wynosi ok 30%.

W stanach niedoboru żelaza rośnie stężenie transferryny w osoczu – ponieważ nasz organizm stara się pobrać jak najwięcej atomów żelaza z pożywienia i przetransportować go do tkanek. W nadmiarze żelaza jej stężenie maleje- ponieważ magazyny są pełne i nie ma potrzeba przyswajania go z pokarmu. Żelazo jest przyswajane jako jon dwuwartościowy Fe²⁺ , a transportowane jako jon trójwartościowy Fe³⁺. 

Stężenie transferyny (Tf) w surowicy

Jest stosowane jako wskaźnik wielkości puli żelaza transportowanego. Obecnie w tym celu wykorzystuje się wyliczany wskaźnik – wysycenie transferyny żelazem (TfS).
Ponieważ transferyna (Tf) jest jedynym białkiem wiążącym i transportującym żelazo we krwi, TfS można wyliczyć ze wzoru: 

TfS (%) = [żelazo, µmol/l] / [transferyna, µmol/l] × 100

• TfS wynosi prawidłowo 15-45%
• TfS  jest zmniejszone (<15%) w stanach niedoboru żelaza
• TsF jest zwiększone TfS (>45%) w stanach nadmiaru żelaza (np. w hemochromatozie). 

Interpretacja wyników stężenia transferyny

Wysokie stężenie transferyny obserwujemy w przypadku:

• anemii z niedoboru żelaza (zwiększona synteza),
• ciąży,
• wysokiego poziomu estrogenów. 

Obniżone stężenie transferyny obserwujemy w przypadku:

• procesów zapalnych,
• obecności złośliwych guzów, 
• w schorzeniach hematologicznych,
• marskości wątroby
• chorobach nerek
• niedożywieniu.

Wartości prawidłowe

• 25-50 µmol/l (200-400 mg/dl)*

*wg. Aparatu Cobas  firmy Roche