Zarówno „rzucawka” jak i „stan przedrzucawkowy” to stany kliniczne ściśle związane z tematem nadciśnienia tętniczego w przebiegu ciąży.

Stan przedrzucawkowy jest to obecność nadciśnienia tętniczego u ciężarnej z towarzyszącym, zwiększonym wydalaniem białka z moczem lub/i objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych (nerek, wątroby, układu nerwowego czy krążenia).

Do czynników ryzyka wystąpienia stanu przedrzucawkowego zalicza się:

• obecność nadciśnienia ciążowego lub przewlekłego,
• choroby nerek,
• schorzenia autoimmunologiczne,
• cukrzycę,
• pierwszą ciążę,
• wiek > 40 r.ż.,
• BMI > 35,
• ciążę wielopłodową,
• rodzinne predyspozycje.

Formę leczenia stanowią leki (np. obniżające ciśnienie krwi), niemniej jedyną metodą przyczynową  jest zakończenie ciąży. 

Rzucawka jest to wystąpienie drgawek lub śpiączki u ciężarnej z wcześniej rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym lub stanem przedrzucawkowym. Celem postawienia rozpoznania należy najpierw wykluczyć inne przyczyny, które mogły wywołać drgawki lub utratę przytomności. Rzucawka może pojawić się nagle lub być poprzedzona objawami prodromalnymi, np. mroczkami, bólem głowy, brzucha, pobudzeniem lub nagłym wzrostem ciśnienia krwi. Postępowanie w przypadku rzucawki uzależnia się od stanu klinicznego matki i płodu oraz od czasu trwania ciąży.

Nadciśnienie tętnicze obecne u ciężarnej stwarza większe ryzyko wystąpienia powikłań w przebiegu ciąży. Należy więc ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich, wykonywać potrzebne badania kontrolne, regularnie mierzyć ciśnienie krwi, a w razie jakichkolwiek wątpliwości lub złego samopoczucia – zgłosić się do lekarza.