+48 881 20 20 20
+48 881 20 20 20

Depresja poporodowa – kiedy tata powinien być czujny?

Narodziny dziecka to bez wątpienia jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu każdej pary. Związanych jest z nimi szereg intensywnych emocji, które w znacznym stopniu wpływają na codzienne funkcjonowanie zarówno młodej mamy, jak i ojca. Ponadto, pojawienie się nowego członka rodziny niesie ze sobą szereg permanentnych zmian, które nie zawsze są satysfakcjonujące. Z uwagi na zmianę dotychczasowego trybu życia, zwiększenie ilości codziennych obowiązków, a także gwałtowne zmiany poziomu hormonów we krwi, u niektórych kobiet w okresie okołoporodowym może dochodzić do rozwoju zaburzeń psychicznych. Jednym z najpowszechniejszych z nich jest depresja poporodowa. W poniższym artykule postaramy się przybliżyć najważniejsze kwestie dotyczące niniejszej choroby, a także podpowiedzieć, jak mąż/partner może wspierać matkę swojego dziecka, w tym niezwykle trudnym czasie.

Co tata powinien wiedzieć na temat depresji poporodowej?

Macierzyństwo jest bez wątpienia wyjątkowym doświadczeniem, które każda z kobiet może przeżywać w inny sposób, w zależności od panujących wokół niej czynników o charakterze zewnętrznym (środowiskowym i społecznym) oraz wewnętrznym (psychologicznym). Dla wielu kobiet realizacja roli rodzicielskiej jest źródłem radości. Niemniej jednak, w niektórych przypadkach, doświadczenia związane z pełnieniem nowej roli stanowią źródło nie tylko smutku i przygnębienia, ale także rozczarowania. Wszystko to w znacznym stopniu utrudnia proces adaptacji do macierzyństwa.

W związku z doświadczaniem trudnych emocji w okresie okołoporodowym, u kobiet może dojść do rozwoju objawów depresji poporodowej. Występowanie niniejszego zaburzenia w istotny sposób wpływa zarówno na sytuację życiową kobiety, jak i na prawidłowy rozwój dziecka, a także na relacje panujące w rodzinie.       

Współczesne analizy zwracają uwagę na fakt, że depresja poporodowa jest powszechnym zjawiskiem. Szacuje się, że z jej objawami może zmagać się nawet 20% kobiet na całym świecie. Warto jednak wiedzieć, że wiele kobiet, które cierpią z powodu niniejszego zaburzenia, nadal stroni od poszukiwania wsparcia, co może sprawiać, iż procentowy udział depresji poporodowej w populacji młodych mam w rzeczywistości jest jeszcze wyższy.

Zgodnie ze współczesnymi systemami klasyfikacyjnymi, depresję poporodową możemy rozpoznać:

  • W ciągu 4 tygodni od urodzenia dziecka (zgodnie z klasyfikacją DSM-5 Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego);
  • W ciągu 6 tygodni od urodzenia dziecka (zgodnie z klasyfikacją ICD-10 Światowej Organizacji Zdrowia).

Jednoznaczne przyczyny rozwoju niniejszego zaburzenia nie są do końca poznane. Niemniej jednak, wśród głównych czynników ryzyka depresji poporodowej wyróżnia się:

  • Nieprawidłowości w przebiegu ciąży i porodu;
  • Doświadczenie intensywnego stresu lub nieprzyjemnych emocji w czasie ciąży lub w okresie poporodowym;
  • Problemy zdrowotne dziecka
  • Problemy w obrębie relacji partnerskiej;
  • Niskie wsparcie społeczne;
  • Doświadczenie innych zaburzeń natury psychicznej w przeszłości;
  • Nieumiejętność efektywnego radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Psychologowie zwracają uwagę, że ryzyko rozwoju pełnoobjawowej depresji poporodowej zwiększa się także u kobiet, które wcześniej doświadczyły smutku poporodowego (tzw. baby blues – piszemy o nim więcej w artykule SYNDROM BABY BLUES).

Jak rozpoznać objawy depresji poporodowej u swojej partnerki?

Rozpoznanie objawów depresji poporodowej jest kluczowe dla wprowadzenia odpowiednich metod zaradczych. Niestety wiele kobiet, w obawie przed krytyką ze strony bliskiego otoczenia, nie chce się do nich przyznawać. Dlatego też, to bardzo ważne, aby w okresie okołoporodowym partner zwrócił uwagę na sytuację psychologiczną młodej mamy.

Poszczególne objawy depresji poporodowej nie różnią się znacząco od tych, które możemy zaobserwować u osób w przebiegu dużej depresji. Niemniej jednak, kluczowy dla rozpoznania jest czas pojawienia się pierwszych symptomów niniejszego zaburzenia. I chociaż objawy depresji poporodowej mogą przypominać nam objawy klasycznej formy tej choroby, w tym miejscu warto zwrócić uwagę na ich atypowość.

Bliskie osoby z otoczenia młodej mamy powinny więc zwrócić uwagę na następujące symptomy pojawiające się w ciągu kilku tygodni po narodzinach dziecka.

  • Przejawianie przez kobietę wyraźnego smutku i przygnębienia, które ulega nasileniu w godzinach wieczornych;
  • Przejawianie nadmiernej płaczliwości, jak również wzmożonej drażliwości;
  • Zgłaszanie przez przyszłą mamę obaw związanych z własnymi kompetencjami w zakresie opieki nad noworodkiem. Strach przed możliwością niesprostania wyzwaniom, które charakterystyczne są dla wczesnego etapu rodzicielstwa;
  • Wyraźne nieradzenie sobie przez kobietę ze zmniejszoną ilością snu, która bezpośrednio związana jest z potrzebą nocnej opieki nad noworodkiem;
  • Przejawianie obojętności wobec dziecka, niechęć do spędzania z nim czasu, jeśli nie jest to konieczne;
  • Przejawianie automatyzmu podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych. Brak doświadczania przez mamę radości i satysfakcji wynikającej z opieki nad noworodkiem;
  • Przejawianie nadmiernego i często nieadekwatnego lęku zarówno o zdrowie, jak i życie dziecka;
  • Zgłaszanie przez mamę nieprzyjemnych objawów o charakterze somatycznym, w tym między innymi – uporczywych bólów głowy, zaburzeń rytmu serca (określanych, jako uczucie kołatania w klatce piersiowej, czy też duszności), częstych bólów brzucha oraz nudności;
  • Wyrażanie przesadnej obawy o własny stan zdrowia;
  • Przejawianie tendencji do zamartwiania się w kontekście niewłaściwego wywiązywania się z roli rodzicielskiej;
  • Doświadczanie przez kobietę myśli o charakterze samobójczym, a także przejawianie prób mających na celu odebranie sobie życia (myśli i działania samobójcze w depresji poporodowej występują rzadziej niż w przebiegu dużej depresji).

To bardzo istotne, aby w ciągu kilku pierwszych tygodni po narodzinach dziecka, partnerzy uważnie przyglądali się sytuacji emocjonalnej swoich partnerek. Warto bowiem pamiętać, że szybkie rozpoznanie depresji poporodowej i wprowadzenie odpowiednich działań zaradczych, jest w stanie zwiększyć efektywność i przyspieszyć proces leczenia niniejszego zaburzenia.

depresja poporodowa jak rozpoznać

Ile trwa depresja poporodowa?

Na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci specjaliści z zakresu psychologii próbowali ustalić jednolitą granicę czasu trwania niniejszego zaburzenia. Jeszcze w latach 80-tych uważano, że depresja poporodowa może utrzymywać się do maksymalnie 20 tygodni po porodzie. Dzisiaj jednak, psychologowie skłaniają się ku twierdzeniu, iż niniejsze zaburzenie może utrzymywać się u kobiet nawet do 12 miesięcy po narodzinach dziecka.

W tym miejscu warto jednak zaznaczyć, że nieleczona depresja poporodowa bardzo rzadko ustępuje samoistnie i wielu przypadkach może przybrać inną postać zaburzeń psychicznych, które w znacznym stopniu zagrażają zdrowiu, a nawet życiu pacjentki.

Tato, dowiedz się jak można leczyć depresję poporodową

Objawy depresji poporodowej w znacznym stopniu wpływają na codzienne funkcjonowanie kobiet. Ponadto, oddziałują one na pozostałych członków rodziny, w tym również na rozwój nowonarodzonego dziecka. W związku z tym bardzo ważne jest, aby kobiety zmagające się z depresją poporodową jak najszybciej otrzymały fachową pomoc.

W pierwszej kolejności ważne jest postawienie trafnego rozpoznania. Objawy niniejszego zaburzenia nastroju warto zgłosić zarówno położnej środowiskowej, jak i lekarzowi opiekującemu się matką i dzieckiem. Ponadto, w celach diagnostycznych należy umówić wizytę w gabinecie specjalisty – psychiatry i psychologa. Dzięki właściwemu rozpoznaniu możliwe staje się zaproponowanie odpowiednich form terapeutycznych.

Jeśli objawy depresji poporodowej zostaną szybko rozpoznane, pacjentce najczęściej proponowane jest wsparcie psychoterapeutyczne. Podczas regularnych wizyt w gabinecie specjalisty kobieta jest w stanie zmierzyć się doświadczanymi emocjami, rozpoznać ich możliwą przyczynę, a także poznać metody radzenia sobie z silnym stresem. Dodatkowo, za sprawą psychoedukacji, pacjentka jest w stanie zdobyć wiedzę niezbędną dla prowadzenia właściwej higieny zdrowia psychicznego, która ma na celu profilaktykę rozwoju dalszych zaburzeń, a także poprawę ogólnej jakości życia.

W przypadku, gdy depresja poporodowa przez długi czas pozostaje nieleczona, a jej objawy ulegają znacznemu nasileniu (jeśli mama nie karmi dziecka piersią), konieczne może okazać się wprowadzenie leczenia farmakologicznego pod ścisłą kontrolą psychiatry.

W skrajnie ciężkich przypadkach, w których kobiety deklarują chęć odebrania sobie życia, czy też możliwość przeprowadzenia próby samobójstwa rozszerzonego, konieczna okazuje się hospitalizacja, której nadrzędnym celem jest ochrona życia matki oraz jej dziecka.

Kluczem do osiągnięcia wysokiej skuteczności leczenia, a tym samym wyraźnej poprawy jakości życia, jest możliwie jak najszybsze rozpoznanie objawów depresji poporodowej oraz wprowadzenie właściwych oddziaływań psychoterapeutycznych. Dlatego też, jeszcze podczas ciąży (w ramach profilaktyki) partnerzy powinni rozmawiać ze sobą o możliwości wystąpienia niniejszego zaburzenia, a także przygotować bazę kontaktów do specjalistów, z których potrzeb będą mogli skorzystać, jeśli zaistnieje taka potrzeba.

W poszukiwaniu dobrego psychologa lub psychoterapeuty z pewnością może pomóc nam zaufany ginekolog prowadzący ciążę, lekarz pediatra, jak również pielęgniarka środowiskowa.

Jak możesz zapewnić wsparcie partnerce zmagającej się z objawami depresji poporodowej?

Ilość kobiet mierzących się z objawami depresji poporodowej jest zatrważająca. Na niniejszą sytuację bez wątpienia wpływają społeczne oczekiwania oraz wyidealizowany obraz macierzyństwa, który nadal obecny jest w przestrzeni medialnej. Współczesne kobiety, w konfrontacji z powszechnie obowiązującym wizerunkiem mamy-superbohaterki (pełniącej bez trudu szereg trudnych ról) czują się niewystarczające. Złe samopoczucie niejednokrotnie pogłębia się pod wpływem konsekwencji trudnego porodu, zaburzeń somatycznego stanu zdrowia matki oraz/lub dziecka, a także za sprawą niewystarczającego wsparcia ze strony najbliższych.

Okazuje się bowiem, że wiele współczesnych kobiet wiążę macierzyństwo niejako z utratą dotychczasowej niezależności. Wszystko to, w połączeniu z brakiem wiary we własne możliwości oraz deprywacją snu, może doprowadzić do rozwoju pełnoobjawowej depresji poporodowej.

W tym szczególnie trudnym czasie niezwykle ważne jest, aby kobiety otrzymywały wsparcie ze strony swoich partnerów. Jednym z najważniejszych zadań młodych ojców, jest obserwowanie stanu psychicznego swoich partnerek i proponowanie im fachowej pomocy, w sytuacji dostrzeżenia niepokojących objawów.

Ponadto, psychologowie zwracają uwagę na to, aby partnerzy starali się nie motywować do zmiany swoich partnerek za pośrednictwem takich wyrażeń, jak „weź się w garść”, czy też, „przestań rozczulać się nad sobą”. Takie podejście do problemu obniżonego nastroju w okresie okołoporodowym może doprowadzić bowiem do pogorszenia się sytuacji psychologicznej partnerki.

To bardzo ważne, aby nie tylko w sytuacji wystąpienia niepokojących objawów, partner zwrócił uwagę na to, aby młoda mama:

  • Miała zapewnioną odpowiednią ilość snu – między innymi poprzez przejęcie przez ojca części obowiązków związanych z opieką nad dzieckiem;
  • Przestrzegała zaleceń zrównoważonej diety, za sprawą której wzbogaci swój organizm o zestaw niezbędnych witamin i minerałów;
  • Miała zapewnione fachowe wsparcie psychologiczne;
  • Miała zapewnioną odpowiednią ilość odpoczynku w ciągu dnia.

Dodatkowo, to bardzo istotne, aby partner wspierał młodą mamę w procesie zdrowienia między innymi poprzez okazywanie jej czułości i zrozumienia.

Tato, dowiedz się jak depresja poporodowa może wpłynąć na wasze dziecko

Depresja poporodowa jest poważnym zaburzeń stanu zdrowia, które w znacznym stopniu oddziałuje nie tylko na życie młodej mamy oraz jej partnera, ale także na możliwość spełniania się w roli rodzicielskiej. Psychologowie dostrzegają, iż kobiety zmagające się z objawami depresji poporodowej w przewadze są apatyczne, bardziej rozdrażnione, emocjonalne, a w niektórych sytuacjach nawet wrogie w stosunku do dziecka. Wiele z nich niechętnie angażuje się w kontakt z dzieckiem, a tym samym rzadziej reaguje na jego potrzeby. Specjaliści są także zdania, iż depresja poporodowa znacząco może wpływać na spostrzeganie zachowań dziecka, a także sprzyjać ich negatywnej ocenie.

Niektóre z przeprowadzonych do tej pory badań naukowych potwierdzają, iż depresyjne matki mogą być mniej wrażliwe i dostrojone do potrzeb dziecka, a zatem mniej zdolne do właściwego wspierania dziecka na drodze jego rozwoju.

Tymczasem warto podkreślić, iż wczesny okres życia dziecka (zwłaszcza między 2 a 6 miesiącem życia) jest niezwykle istotny w kontekście kształtowania późniejszych jego zachowań. Zdaniem psychologów rozwoju to właśnie w tym czasie, interakcja mająca miejsce między matką a dzieckiem, odpowiada za kształtowanie doświadczeń o charakterze emocjonalnym, poznawczym oraz społecznym. Dodatkowo, podkreślają oni, iż charakter wczesnej relacji na linii rodzic-dziecko w istotny sposób wpływa na charakter i jakość relacji społecznych, jakie dziecko będzie nawiązywać w przyszłości.

Zgodnie z wiedzą zawartą w literaturze przedmiotu, możemy stwierdzić, że dzieci matek, które zmagały się z objawami depresji poporodowej w porównaniu do dzieci matek niedepresyjnych częściej są zamknięte w sobie, wycofane ze sfery życia społecznego, przejawiają mniejszą radość i spontaniczność, a także chęć uczestniczenia w zabawie z rówieśnikami. Dodatkowo, dzieci matek depresyjnych są bardziej predysponowane do zachorowania na zaburzenia nastroju w przyszłości.

Nie podlega zatem wątpliwości fakt, że depresja poporodowa (zwłaszcza wtedy, gdy nie jest poddawana leczeniu) w znacznym stopniu wpływa nie tylko na komfort życia matki, ale także na rozwój dziecka z uwzględnieniem wszystkich jego sfer.

Zgodnie ze stanowiskiem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, możemy wyróżnić trzy główne negatywne skutki depresji poporodowej dla dziecka (z uwzględnieniem kolejnych okresów jego rozwoju).

  • NOWORODEK – noworodki matek depresyjnych w badaniach psychologicznych przejawiały większą drażliwość, nerwowość, mniejszą aktywność, mniejszą ilość pozytywnych interakcji mimicznych, wyższy poziom hormonów stresu, jak również zaburzenia w obrębie rytmu snu i czuwania.  
  • NIEMOWLĘ – niemowlęta, których mama zmagała się z objawami depresji poporodowej, w porównaniu do niemowląt matek niedepresyjnych, w badaniach naukowych przejawiają depresyjny sposób podejmowania interakcji z otoczeniem, a także niższą masę ciała i siłę fizyczną. U niektórych z nich zaobserwowano także opóźnienie w zakresie rozwoju motorycznego.
  • DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM ORAZ WCZESNOSZKOLNYM – zgodnie ze stanowiskiem APA (Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego) u przedszkolaków, których mamy zmagały się z objawami depresji, możemy dostrzec zachowania o charakterze depresyjnym oraz agresywnym. Ponadto niższy poziom empatii i życzliwości, jak również wyższy poziom hormonów stresu.
wpływ depresji poporodowej na dziecko

Zadbaj także o swoje zdrowie psychiczne

Depresja poporodowa jest poważnym zaburzeniem psychicznym, które w znaczny sposób obniża jakość życia pacjenta, a także najbliższych członków jego rodzinny. Ponadto, związane z nią objawy mogą oddziaływać na rozwój dziecka. Dlatego też, tak ważne jest otoczenie przyszłej mamy odpowiednią opieką psychologiczną.

Niemniej jednak, w tym miejscu należy zaznaczyć, że z problemem depresji poporodowej zmagają się nie tylko kobiety, ale także mężczyźni. W związku z tym, w okresie okołoporodowym młodzi ojcowie powinni zatroszczyć się także o swoje potrzeby emocjonalne. To bardzo ważne, aby mężczyźni otwarcie mówili o doświadczanych przez siebie emocjach, a także nie wzbraniali się przed poszukiwaniem wsparcia z zewnątrz.

Nie tylko depresja poporodowa, ale także inne zaburzenia psychiczne mogą rozwinąć się w tym szczególnym okresie u młodych ojców. Nawet wtedy, gdy ich partnerki cierpią z powodu depresji poporodowej, nie oznacza to, że mężczyzna powinien odsuwać na dalszy plan realizowanie własnych potrzeb emocjonalnych.

W celach profilaktycznych zalecane jest więc, aby jeszcze na etapie wczesnego rozwoju ciąży, partnerzy otwarcie porozmawiali o tym, co powinni zrobić, w sytuacji, w której dostrzegą u siebie niepokojące objawy związane z obniżeniem nastroju. To także niezwykle istotne, aby zarówno partner, jak i partnerka nie negowali własnych, ani wzajemnych emocji i znaleźli przestrzeń na wyrażanie własnych potrzeb i okazywanie sobie wsparcia.

Podsumowanie

Depresja poporodowa, podobnie jak inne zaburzenia psychiczne, wpływa na życie kobiety oraz jej najbliższego otoczenia. Dlatego też, to bardzo ważne, aby w okresie okołoporodowym przyglądać się przeżyciom emocjonalnym zarówno swojej partnerki, jak i swoim. Chociaż konsekwencje depresji poporodowej mogą mieć negatywny wpływ na wymiar zdrowia osoby z nią się zmagającej, a także na prawidłowy rozwój dziecka, należy pamiętać, że odpowiednio szybko podjęte metody terapeutyczne są w stanie zahamować postęp choroby, a także wyposażyć rodziców w umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami. To bardzo ważne, aby w obliczu depresji poporodowej młodzi rodzice szukali pomocy psychologicznej. Chociaż wsparcie partnera w tej trudnej sytuacji jest nieocenione, warto pamiętać, że pomoc specjalisty może okazać się kluczem do osiągnięcia poprawy zdrowia, a także dla zmniejszenia ryzyka rozwoju depresji w przyszłości.

Bibliografia

  1. Banasiak-Parzych, B. (2007). Depresja poporodowa. Przyczyny, skutki, zapobieganie. Warszawa: wydawnictwo Koldruk;
  2. Bennet, S.S., Indman, P. (2003). Beyond the blues. a guide to understanding and treating prenatal and postpartum depression. San Jose, California: Moodswings Press;
  3. Bodnar-Deren, S., Klipstein, K., Fersh, M., Shemesh, E., Howell, E.A. (2016). Suicidal Ideation During the Postpartum Period. Journal of Women’s Health, 25 (12), 1219–1224;
  4. Brummelte, S., Galea, L.A.M. (2016). Postpartum depression: etiology, treatment and consequences for maternal care. Hormones and Behavior, 77, 153–166;
  5. Burke, L. (2003). The impact of maternal depression on familial relationships. International Review of Psychiatry, 15 (3), 243–255;
  6. Deave, T., Johnson, D., Ingram, J. (2008). Transition to parenthood: the needs of parents in pregnancy and early parenthood. BMC Pregnancy and Childbirth, 8, 30;
  7. Edhborg, M., Lundh, W., Seimyr, L., Windstrom, A.M. (2001). The long-term impact of postnatal depressed mood on mother-child interaction: a preliminary study. Journal of Reproductive and Infant Psychology, 19 (1), 62-71;
  8. Faisal-Cury, A., Huang, H., Chan, Y.F., Menezes, P.R. (2013). The relationship between depressive/anxiety symptoms during pregnancy/postpartum and sexual life decline after delivery. The Journal of Sexual Medicine, 10 (5), 1343–1349;
  9. Galler, J.R., Ramsey, F.C. Harrison, R.H., Taylor, J., Cumberbatch, G., Forde, V. (2004). Postpartum maternal moods and infant size predict performance on a national high school entrance examination. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 45, 1064-1075;
  10. Gawlik S, Müller M, Hoffmann L, Dienes A, Wallwiener M, Sohn C. i wsp. (2014). Prevalence of paternal perinatal depressiveness and its link to partnership satisfaction and birth concerns. Arch. Womens Ment. Health, 17, 49–56;
  11. Gelaye, B., Rondon, M.B., Araya, R., Williams, M.A. (2016). Epidemiology of maternal depression, risk factors, and child outcomes in low-income and middle-income countries. The Lancet Psychiatry, 3 (10); 973-82;
  12. Iwanowicz-Palus, G., Makara-Studzińska, M., Prażmowska, B. (2009). Profilaktyka zaburzeń emocjonalnych okresu okołoporodowego, (w:) Psychologia w położnictwie i ginekologii. Makara-Studzińska, M. i Iwanowicz-Palus, G. (red.), 214-222;
  13. Junge, C., Garthus‐Niegel, S., Slinning, K., Polte, C., Simonsen, T. B., Eberhard‐Gran, M. (2017). The impact of perinatal depression on children’s social‐emotional development: a longitudinal study. Maternal and Child Health Journal, 21, 607–615;
  14. Kersten-Alvarez, L.E., Hosman, C.M.H., Riksen-Walraven, J.M., Doesum, K.T.M., Smeekens, S., Hoefnagels, C. (2012). Early School Outcomes for Children of Postpartum Depressed Mothers: Comparison with a Community Sample. Child Psychiatry and Human Development, 43 (2), 201-18;
  15. Nguyen, P.H., Friedman, J., Kak, M., Menon, P., Alderman, H. (2018). Maternal depressive symptoms are negatively associated with child growth and development: Evidence from rural India. Maternal & Child Nutrition, 14, e12621;
  16. Orsolini, L., Valchera, A., Vecchiotti, R., Tomasetti, C., Iasevoli, F., Fornaro, M., Bellantuono, C. (2016). Suicide during Perinatal Period: Epidemiology, Risk Factors, and Clinical Correlates, Frontiers in Psychiatry, 7, 138;
  17. Sharp, D., Hay, D. F., Pawlby, S., Allen, H., Kumar, R. (2005). The impact of postnatal depression on boys’ intellectual development. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 36, 1315-1337;
  18. Teti, D. M., Towe-Goodman, N., Gonzalez, M. (2019). Postpartum Depression, Effects on Infant. Reference Module in Neuroscience and Biobehavioral Psychology. Elsevier;
  19. Teti, D.M., Crosby, B. (2012). Maternal depressive symptoms, dysfunctional cognitions, and infant night waking: the role of maternal nighttime behaviour, Child Development, 83 (3), 939–953;
  20. Wasilewska-Pordes, M. (2000). Depresja porodowa. Kraków: Wydawnictwo Radamsa.
mapa dojazdu

Centrum Medyczne Meavita

Nasza lokalizacja

ul. Rusznikarska 14 lokal XX,
31-261 Kraków

Rejestracja pacjentów

pon – pt: 7:00 – 18:00
+48 881 20 20 20
+48 881 30 30 30
kontakt@meavita.pl

Fizjoterapia

mgr Ewelina Bijak
+48 881 03 03 07

mgr Konrad Węgliński
+48 881 91 91 60

fizjoterapia@meavita.pl

Poradnia dietetyczna

mgr Aneta Żebrowska

dietetyka@meavita.pl

Infolinia testy prenatalne

+48 881 03 03 03

Poradnia psychologiczna

mgr Gabriela Czarnecka
+48 881 03 03 04

mgr Dorota Stachnik
+48 881 03 03 05

mgr Aleksandra Wasilewska

psychologia@meavita.pl

Inspektor Ochrony Danych

Łukasz Długosz
iod@meavita.pl

Nasze strony

Media społecznościowe

Współpraca

Treści publikowanie na stronie mają charakter informacyjny oraz edukacyjny, nie stanowią porady medycznej.